Blauer Zweigelt 2019 Schönbrunn Östenreich - Georgiberg
17 augustus 2025
Deze zomervakantie zijn we ruim 2 weken en route geweest met als tijdelijk einddoel Sveti Petar U Šumi, Noord-Kroatië. Een langzaam-aan roadtrip werd het, want we reizen met een elektrische auto en dan moet je er toch altijd maar weer zorgen dat de paardenkrachten tijdig worden aangesterkt en dat dwingt tot rust. Heerlijk! Onderweg in Duitslang aten we forel met een heerlijke Weissburgunder, in Oostenrijk vergezelde de Grüner Veltliner de enige echte (uiteraard kalfsvlees) Wienerschnitzel en in de Sloveense hoofdstad Ljubljana dronken we een frisse Malvasia op een terras in de zon. Van daaruit zijn we doorgereisd naar Kroatië, naar een prachtig onderkomen ergens in Istrië's the middle of nowhere.
Een fantastische streek is het, daar in het noordwestelijke puntje van de Balkan. Een prachtige kustlijn, heerlijk eten en drinken, dolfijnen, een heus amfitheater bijna net zo mooi als in Rome, ijsjes die veel lekkerder zijn dan bij ons, veel leuke stadjes en heerlijk veel zon tijdens ons verblijf. De bevolking van Istrië, op een enkele uitzondering na, komt bij ons niet echt over als dé party-animals van de Europese Unie, maar ach, wat maakt het uit, ze hebben hier truffel en wijndruiven, dus ik vermaak me hier prima, veel beter dan de gemiddelde inwoner, zo lijkt het.
Ik wist en weet niets van Kroatische wijn en ik weet sowieso maar heel weinig van wijn. Maar nieuwsgierig en geïnteresseerd ben en blijf ik altijd. Zeker omdat we dus in het op een na (Piëmont in Italië) bekendste Europese truffelgebied vertoeven, het water loopt me uit de bek. Gelukkig heeft de dochter van onze huiseigenaresse (die ons bijna dagelijks verwende met heerlijke tomaten en komkommers uit eigen tuin) een eigen wijngaard waar ze samen met manlief serieuze wijnen maakt, passend bij truffel ook nog eens. Van haar leer ik dat de Malvasia voor wit en de Teran voor rood dé serieuze hoofdrolspelers zijn hier in het gebied als het over wijn gaat. Tot nu was ik niet erg onder de indruk van de Malvasia wijntjes onderweg, maar haar 3 jaar oude wijn die 1 jaar op eikenhouten vaten had mogen rijpen mocht er zeker zijn; fris, kruidig en mooi in balans. Heerlijk in combinatie met de ‘stierenhart’ tomaat van moederlief die we met mozzarella en basilicum uit eigen tuin, olijfolie, balsamicoazijn en citroensap eerst even wat extra liefde hadden gegeven.
De Teran wijn was van een hele andere orde, wat een heftige wijndruif is dat zeg. Gelukkig was deze in dit geval wat afgeblust met Cabernet Sauvignon en Merlot druifjes, dat gaf dit vergiste druivensap wat fruit en elegantie. We schenken ‘m met plezier bij de pool-party BBQ met vlees, groentes en veel knoflook, dat gaat prima. Maar, eerlijk is eerlijk, deze wijn had eigenlijk nog een paar jaar in de Kroatische kelders moeten liggen om te rijpen. Ze is nu nog te hard en ingetogen, een beetje zoals de bevolking van het schiereiland bij ons overkwam. We komen over een jaar of 5 nog wel eens terug om te checken of zowel de wijn als ook de locals wat zachter en vrolijker zijn geworden.
Ondertussen zijn wij alweer aan de terugreis begonnen, de auto vol met wijn- en truffellekkers, de intense truffelgeur hangt nog altijd als een prettige vakantieherinnering in de auto. We aten in Wenen Vietnamees op topniveau met een eerlijke, heerlijke Grüner Veltliner die wonder boven wonder perfect in balans was en bleef met al het lekkers tussen onze eetstokjes, we dronken Riesling Moezelwijn aan de Moezel en proefden aldaar ook nog eens heel verrassend een witte Pinot Noir wijn, waarover ooit wellicht meer.
Maar helaas, aan alles komt een einde en dat is maar goed ook. Thuis aangekomen schenken we, om de vakantie feestelijk af te sluiten, een glas Kroatische rosé in van de dochter van de huisbaas als aperitief om te klinken op een veilige thuiskomst. Daarna toppen we de drie vakantieweken in de hoorn des overvloeds af met een Zweigelt wijn uit de wijngaarden van Schloss Schönbrunn, juist ja, onder andere bekend van Mozart, Sisi en de Keizers van het Habsburgse rijk. En in ons geval ook bekend van een mooi weekendje weg samen met mijn broer en schoonzus, alweer veel te lang geleden. Daarom delen we deze Zweigelt graag met hen als afsluiter van de zomervakantie. Dat de wijn niet eens echt van de kleine Schönbrunn wijngaard afkomt maar ergens uit Steiermark veel zuidelijker mag de pret niet drukken, het spul smaakt prima bij de pasta met truffel.
Vanaf morgen leven we weer gewoon op water en brood omdat de vakantiekilo’s in de weg beginnen te zitten. Het kan nou eenmaal niet altijd feest zijn. Santé!
