Pauly Tres Naris 2022 Riesling trocken - Mosel
5 september 2025
Ooit schreef ik al eens dat mijn allereerst gedronken wijn Moezelwijn moet zijn geweest. Ik ben opgegroeid vlakbij de Duitse grens ten oosten van Nijmegen en dat schept een band met onze oosterburen. We schrijven de jaren zeventig, de tijd dat er bij ons in de Ooijpolder door de moeders en tantes Moezelwijn, of vruchtenbowl met daarin Moezelwijn gedronken werd op feestjes. Duitse wijn is daardoor destijds in mijn wijngeheugen blijven hangen als een lieflijk wijn-niemendalletje, niet meer, niet minder.
Een paar jaar later veranderde dat voorgoed, tijdens de drankenkennislessen op de hotelschool. Daar leerde ik dat de Duitse wijnwetgeving gebaseerd is op het suikergehalte in de druif en het restsuikergehalte in de wijn. Hoe zoeter hoe beter was destijds het uitgangspunt. Ook maakte ik daar kennis met de rieslingdruif, want de wijnen die thuis werden geschonken waren gemaakt van de goedkopere riesling-kloon müller thurgau. Én ik leerde dat de wijngaardterrassen op de ongelooflijk steile hellingen langs de rivier heel moeilijk te bewerken en te ´beplukken´ zijn. Ook dat dwong en dwingt nog altijd respect af. Afijn, mijn interesse voor Moezelwijn, voor de rieslingdruif én voor Duitsland als wijnland werd alsnog wakker gekust.
Historisch gezien is het overigens heel goed te begrijpen dat de Duitsers oorspronkelijk zoete wijnen maakten; de rieslingdruif was en is namelijk wel gebaat bij wat restzoet om op te boksen tegen de fraaie, elegante zuurgraad in het riesling dna. Daar komt bij dat de kwalitatief zeer hoogstaande, zoete tot mierzoete Ausleses, Beerenausleses en Trockenbeerenausleses destijds bij de popiejopies van weleer (we hebben het over de 19e eeuw) minstens zo populair waren als de toen ook al beroemde sapjes uit Frankrijk.
Onze smaak is, zeker de laatste decennia, razendsnel veranderd omdat we rijker werden en daardoor vaker en verder op reis gingen om andere culturen en hun lekkernijen te ontdekken en omarmen. En zo werd de wijn in ons glas zoetjesaan droog, rood werd en wordt meer en meer wit en zwaar steeds lichter, tot aan alcoholvrij toe. En omdat té veel zon op het bolletje van de wijndruif nou eenmaal leidt tot meer alcohol en vaak minder zuren schuift de wijnbouw in Europa langzaam maar zeker noordwaarts, om te kunnen blijven voldoen aan de vraag van de moderne wijndrinker op deze snel opwarmende planeet. Om in Europa dan al snel in Duitsland terecht te komen: Want in Süddeutschland vind je een ruim aanbod aan frisse, lichte, veelal witte wijnen die ook nog eens verrassend goed passen bij de huidige eetcultuur van ons en ons nageslacht. De verkoelende rivieren, de steile zuidhellingen die de zon voor het grijpen hebben en het overtollige water natuurlijk afvoeren én de ruime ervaring van maar liefst 20 eeuwen wijngeploeter helpen hierbij enorm om de Duitse wijndruiven perfect in de spotlight te zetten.
Terug naar mijn lofzang op de riesling druif; deze gedijt hier op de leisteen bodem onovertroffen fantastisch en smaakt droog zo mogelijk nog beter dan zoet. Daarbij komt dat deze Edelrebe heel goed kan rijpen, daarvoor geen hout nodig heeft (want er zijn voldoende zuren) en, nicht zuletzt, deze druif neemt het terroir goed in zich op, wat betekent dat rieslingwijn overal ter wereld, maar ook op verschillende plaatsen aan de Moezel, anders kan en meestal zal smaken.
Genug Weinblödsinn, we gaan proeven! Ik ons glas Pauly Tres Naris 2022 Riesling trocken. De wijn heeft een lichtgele mooie frisse kleur en in de neus zelfs al best wel wat van de olieachtige ‘goût de petrol’ geur die geliefd of gehaat wordt en er wat mij betreft mag zijn zolang het fruit overheerst. Zoals in dit glas. De elegante zuren verfrissen mijn gehemelte en blijven heerlijk lang vriendelijk na-tintelen. Slechts elf-en-een-half procent alcohol heeft dit lekkers. Tres Naris betekent drie neuzen, de drie generaties Pauly symboliserend, die deze fraaie Moezelwijn maken. Als je de fles draait zie je de 3 gezichtsprofielen van grootvader, vader en zoon sierlijk uitgesneden in het etiket. ChatGPT had me desgevraagd uitgelegd dat deze uitsparingen de contouren waren van de wijnheuvels van de Moezel. Tuurlijk, vooral ook zelf blijven nadenken is mijn welgemeende advies al snuffelend aan de aromatische drie neusjes wijn.
Rieslingwijnen kunnen goed zonder eten, maar zeker weten beter met! Uiteraard met al het regionale lekkers en ook met veel visgerechten, afhankelijk van de bereiding. Maar mijn advies is om dit lekkers te serveren bij specialiteiten uit de Aziatische keuken. De relatief lichte wijnen koelen de pittige pepertjes namelijk wat af en de fraaie zuren en het restzoetje helpen om de vaak flink gekruide, pittige heerlijkheden wat in toom te houden. Supergeil! Zum Wohl
